میرزا آقا خان کرمانی، یکی از ادیبان مشهور ایرانی در دوره ناصرالدین شاهی است. میرزا عبدالحسین خان معروف به میرزا آقاخان کرمانی در سال 1270 هجری در بردسیر در نزدیکی کرمان به دنیا آمد. پدرش از ملاکین کرمان بود و وی و مادرش از دراویش بودند. آقا خان کرمانی آثار بسیاری را در حوزه ادبیات خارجی ترجمه کرد و در بسیاری موارد نیز قلم زد. البته باید گفت که نثر فارسی، پس از نویسندگانی چون او و افرادی نظیر قائم مقام فراهانی، طالبوف، حاج زین العابدین مراغه ای و میرزا فتحعلی آخوند زاد وارد مرحله تازه ای شد. میرزا آقا خان با فراگیری عقاید انقلابی سید جمال الدین اسد آبادی طریق او را پی گرفت و سرانجام نیز در سال 1314 هجری قمری به دار آویخته شد

وی متفکری است که اندیشه او تاثیرات بسیاری را در حوزه عمل مشروطه به جای نهاده است. او با علوم جدید طبیعی و جامعه شناسی غرب از طریق تحصیل در ترکیه آشنایی کامل پیدا کرد و توانست در این مسیر آثاری را نیز به منصه ظهور بنشاند

نوشته زیر نظر وی را در مورد ادبای مجیزه گوی دربار بیان میکند

میرزا آقاخان كرمانی كه معتقد بود: «آتش زنه نور خرد جز سخن دیگر نتواند بود»5، در مورد مرده ریگ شعرا می نویسد: … تاكنون از آثار ادبا و شعرای ما چه نوع تاثیری به عرصه ظهور رسیده؟ آنچه مبالغه و اغراق گفته اند نتیجه آن مركوز داشتن دروغ در طبایع ساده مردم بوده است. آنچه مدح و مداهنه كرده اند، نتیجه آن تشویق وزراء و ملوك به انواع رذایل و سفاهت شده است … شعرای فرنگستان انواع این نوع شعرها {مدح و غنا و غزل} را گفته اند و می گویند ولی چنان شعر و شاعری را تحت ترتیبات صحیحه آورده اند … كه جز تنویر افكار و رفع خرافات و بصیر ساختن خواطر و تنبیه نفوس به فضایل و ردع و زجر قلوب از رذایل و عبرت و غیرت و حب وطن و ملت تاثیر دیگری بر اشعار ایشان مترتب نیست … تنها كسی را كه ادبای فرنگ می ستایند، همان فردوسی توسی است …6