محمد کاظم خراسانی در سال 1255 ق . در مشهد دیده به جهان گشود. پدرش ملا حسین هراتى فردی تاجر بود وگاه نیز به تبلیغ علوم دینی می پرداخت. محمد کاظم پس از طی مقدمات علوم در حوزه علمیه مشهد برای ادامه تحصیل عازم عراق شد. وی بعدها به سلک شاگردان ملا هادى سبزوارى در آمد و پس از آن در درس ملا حسین خویى و میرزا ابوالحسن جلوه شرکت کرد. وی همچنین در مکتب علما شیخ مرتضی انصارى، میرزاى شیرازى و آیت الله سید على شوشترى شرکت نمود
در سال 1312ق. مرجعیت عامه شیعه به آیت الله محمد کاظم خراسانى رسید. ایشان البته رساله عملیهاى منتشر نکرد بلکه او هم نظیر استادش شیخ اعظم انصارى به حاشیه نویسى بر رسالههاى پیشین اکتفا کرد. وی مدت ها نیز به تدریس علوم دینی مشغول شد و همزمان با کسب اطلاعات وسیعتر علمی بیش از سه هزار شاگرد را تربیت کرد که از میان آنها می توان به سید ابوالحسن اصفهانى، شیخ ابوالقاسم قمى، سید ابوالقاسم کاشانى ،ا احمد خراسانى، سید محمد تقى خوانسارى، سید جمال الدین گلپایگانى، شیخ محمد جواد بلاغى، سید حسن مدرس، حاج آقا حسین قمى، سید صدر الدین صدر، آقا ضیاء الدین عراقى، شیخ عبدالکریم حائرى، سید عبدالله بهبهانى، سید عبدالهادى شیرازى، شیخ محمد على کاظمى، شیخ محمد حسین نائینى، آقا بزرگ تهرانى، حاج آقا حسین بروجردى و سید محمود شاهرودى اشاره کرد. از ایشان آثاری چند نیز به جای مانده است که از میان آنها می توان به حاشیه مختصر بر رسائل درالفوائد، حاشیه بر مکاسب، حاشیه بر اسفار، حاشیه بر منظومه ملا هادى سبزوارى، رسالاتی در ابواب مختلف فقهی، روح الحیاه فى تلخیص نجاه العباد، ذخیره العباد فى یوم المعاد و کفایه الاصول اشاره کرد
نام آیت الله خراسانی همچنین در افواه سیاسیون دوران مشروطه بسیار مطرح است چراکه وی در آن دوران تلاش های بسیاری در برقراری حکومت قانون در ایران نمود . فلسفه سیاسی او مشحون از مشروطه خواهی و آزاد اندیشی است . وی در به پیروزی رساندن مشروطه تلاش های فراوانی کرد و در تایید مشروطیت و مجلس و مبارزه علیه محمد علی شاه نامه هایی نوشت و اقداماتی به عمل آورد
سرانجام وی در شب چهارشنبه 21 ذیحجه برابر با یک بهمن 1329 ه. ق. وفات یافت
(مجله وحید، دوره چهاردهم ش 3، خرداد ماه 1355، «آخوند ملا محمد کاظم خراسانى» ، نوشته حبیب الله نوبخت، ص 135- 136)